Η αποστολή του ΣΕΠΚ επέστρεψε από τις ΗΠΑ και άπαντες που συμμετείχαν δηλώνουν ήδη πιο... πλούσιοι από πλευράς εμπειριών. Ο Γιώργος Βελισσαράκος κατέθεσε τις εντυπώσεις του και δήλωσε στο www.sepk.gr πόσο τυχερός νοιώθει που κατάφερε να δει το μπάσκετ και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού!

• Σαν εμπειρία γενικά τι ήταν αυτό που σας μένει;

"Προσωπικά ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Αν έχανα κάτι τέτοιο θα στεναχωριόμουν πολύ. Ήταν μια εμπειρία γεμάτη μπάσκετ. Πήραμε πολλά μηνύματα, τα οποία γυρίζοντας πίσω πρέπει να τα αφήσεις στο αεροπλάνο γιατί αλλιώς θα τρελαθείς. Μπασκετικά γεμίσαμε τις μπαταρίες μας".

• Από όλα όσα είδατε τι ήταν αυτό που σας έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση και θα ξεχωρίζατε;

"Όπου και να πήγαμε αυτό που σε τρέλαινε ήταν η εκπληκτική οργάνωση. Είτε σε ομάδες ΝΒΑ είτε σε κολέγια αυτό που συμβαίνει είναι εκπληκτικό. Δουλεύουν 20 άνθρωποι για να καταφέρουν οι 12 να παίξουν καλό μπάσκετ. Προπονητές, βοηθοί, βοηθοί των βοηθών, άπαντες είναι οργανωμένοι και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να βελτιωθεί η ομάδα σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό. Στην Αμερική το μπάσκετ πουλιέται καλά και ακριβά. Έχουν καταφέρει και έχουν κάνει το παιχνίδι σόου. Αναγκάζουν με τον τρόπο τους τον φίλαθλο να ξαναπάει, δεν χάνουν πελάτες. Βλέπεις οικογένειες με τα παιδιά τους και είναι φανατικοί με το άθλημα, γιατί πολύ απλά τους δίνουν τον τρόπο να συμμετέχουν και αυτοί στο παιχνίδι".

• Όσον αφορά τις προπονήσεις που είδατε τι είναι αυτό που κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση;

"Σε σχέση με την Ευρώπη υπάρχουν πολλές διαφορές, και στο ΝΒΑ και στα κολέγια που είδαμε. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν αυτές οι διαφορές από την στιγμή που και οι κανονισμοί διαφέρουν. Για παράδειγμα στο ΝΒΑ ασχολούνται πολύ στην προπόνηση με τις βοήθειες στην δυνατή πλευρά, ενώ στην Ευρώπη οι βοήθειες είναι περισσότερο στην αδύνατη πλευρά. Στα κολέγια κάνουν πολύ προπόνηση που βασίζεται στον χρόνο. Αυτό πάντως που σε αφήνει άναυδο είναι η ένταση της προπόνησης. Κάνουν τρίωρες προπονήσεις με φουλ ένταση. Σε όλες τους τις προπονήσεις υπάρχει δυνατός συναγωνισμός, ενώ στηρίζονται πολύ στις επαφές και στην δύναμη".

• Ο τρόπος ζωής των Αμερικάνων προπονητών;

"Θεωρώ ότι οι μέρες και οι ώρες τους είναι γεμάτες. Υπάρχει μεγάλη συνεργασία του προπονητή με τους βοηθούς του. Μιλάνε την ίδια γλώσσα συνεννοούνται και τα πάντα είναι κωδικοποιημένα. Ο Σκάιλς για παράδειγμα κάνει καίριες παρεμβάσεις στην προπόνηση των Μπουλς. Πιστεύω πάντως ότι και η δική τους ζωή είναι ασκητική. Απλά στην Αμερική ο προπονητής είναι επάγγελμα, στην Ελλάδα δεν είναι".