Ο Α. Δάγλας μιλάει για το πρωτάθλημα των Εσπερίδων

21 Απριλίου 2008 | Νέα του Σ.Ε.Π.Κ.

Πήρε τις Εσπερίδες στην πέμπτη θέση του βαθμολογικού πίνακα και μέσα σε πέντε μήνες κατάφερε να πανηγυρίσει το νταμπλ. Ο Αλέκος Δάγλας ο προπονητής της πρωταθλήτριας και Κυπελλούχου ομάδας των γυναικών μίλησε στο sepk.gr για την εμπειρία του στο συγκεκριμένο πάγκο, για τις ιδιαιτερότητες του γυναικείου πρωταθλήματος, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

- Μετά από πόσα χρόνια στο γυναικείο μπάσκετ;

“Την τελευταία φορά που είχα δουλέψει στο γυναικείο μπάσκετ ήταν την περίοδο 1998-99 στον Σπόρτιγκ, που και πάλι είχαμε κατακτήσει το νταμπλ. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός ανδρικού και γυναικείου. Αν εξαιρέσεις το κεφάλαιο “ψυχολογία της γυναίκας”, όλα είναι ίδια. Ο κάθε προπονητής μπορεί να περάσει τα πλάνα και την φιλοσοφία του, είτε είναι σε αντρική είτε σε γυναικεία ομάδα. Βέβαια θέλω να τονίσω ότι η συγκεκριμένη ομάδα που δούλεψα, οι Εσπερίδες σου δίνουν την δυνατότητα να πορευθείς με αυτό τον τρόπο, γιατί διαθέτουν το κατάλληλο υλικό. Οργανωτικά ήμασταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, μιλάμε για μια 100% επαγγελματική ομάδα, ενώ στο αγωνιστικό κομμάτι, είχαμε τις καλύτερες Ελληνίδες παίκτριες και δύο πολύ καλές ξένες”.

- Ήταν ανταγωνιστικό το φετινό πρωτάθλημα;

“Το πρωτάθλημα, φέτος θεωρώ ότι ήταν όχι απλά ανταγωνιστικό, αλλά συγκλονιστικό. Στα 3/4 της σεζόν πάλευαν τέσσερις τουλάχιστον ομάδες για τον τίτλο. Στα τελευταία τέσσερα με πέντε ματς, πάλευαν οι δύο καλύτερες ομάδες της λίγκας, εμείς και ο Πανιώνιος. Ακόμα και στις θέσεις της ουράς, έγινε μεγάλη μάχη”.

- Σε τι επίπεδο βρίσκεται το γυναικείο μπάσκετ;

“Το επίπεδο του πρωταθλήματος ήταν ικανοποιητικό! Ειδικά οι ομάδες στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, έπαιξαν καλό μπάσκετ και παίχτηκε καλό μπάσκετ, ειδικά στις κρίσιμες μάχες. Οι αγωνιστικές τάσεις που επικρατούν στο γυναικείο μπάσκετ είναι συγκεκριμένες. Εκτός από τις Εσπερίδες, τον Πανιώνιο και τον Αθηναϊκό, οι περισσότερες ομάδες δεν έχουν μεγάλο βάθος πάγκου. Αυτό σημαίνει ότι έπαιζαν παθητικές άμυνες, πολλές φορές ζώνη, ενώ στην επίθεση οι περισσότερες ομάδες στηρίζονταν στις δύο ξένες τους”. Οι τρεις ομάδες που προανέφερα, έπαιξαν καλές πιεστικές άμυνες. Στην επίθεση, υπήρχε πλουραλισμός με πολλά pick en roll και Post up παιχνίδια. Υπήρχαν αρκετά plays και πολλοί συνδυασμοί πάνω σε αρκετές παίκτριες και όχι μόνο στις ξένες”.

- Που κρίθηκε ο τίτλος;

“Ο τίτλος θεωρώ ότι κρίθηκε στην διάρκεια που επιδείξαμε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν. Την κατάλληλη χρονική στιγμή και ειδικά στα ντέρμπι ήμασταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση και πήραμε πολύτιμες νίκες. Στα υπόλοιπα ματς ήμασταν σοβαροί, αποφύγαμε τα στραβοπατήματα και κάναμε μόνο μια ήττα στην Χίο, η οποία όμως, ήταν στην αρχή και τελικά δεν μας στοίχισε”.

- Ποια ήταν τα μυστικά των Εσπερίδων;

“Σαν ομάδα μας χαρακτήριζαν δύο στοιχεία, δεδομένου ότι είχαμε το καλύτερο υλικό σε Ελληνίδες παίκτριες. 1ον) Το ότι ήμασταν η καλύτερη αμυντική ομάδα στο πρωτάθλημα και 2ον) το ότι στην επίθεση λειτουργούσαμε ομαδικά. Μια ομάδα με καλή αμυντική λειτουργία και σωστές επιθετικές επιλογές χάνει πολύ δύσκολα”.

- Πόσο εύκολο είναι όμως, να έχεις τις καλύτερες Ελληνίδες και να καταφέρεις να τις κάνεις ομάδα;

“Δεν είναι εύκολο να έχεις τόσες πολλές γυναίκες που έχουν μάθει να είναι πρωταγωνίστριες. Έπρεπε να δοθούν συγκεκριμένοι ρόλοι και το θετικό ήταν ότι οι κοπέλες τους αποδέχθηκαν. Όλες στην ομάδα δέχθηκαν να βάλουν το σύνολο πάνω από το εγώ και αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα μυστικά της επιτυχίας”.

- Σε τι διαφέρει η γυναίκα από τον άντρα μπασκετμπολίστα;

“Στη συγκεκριμένη ομάδα ο κάθε προπονητής μπορεί να εφαρμόσει την φιλοσοφία που θέλει. Μπορεί να μην είναι στο ίδιο επίπεδο με τους άντρες, όμως, μπορούν να ακολουθήσουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στη γυναίκα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το πως είναι ψυχολογικά. Ο προπονητής πρέπει να την ετοιμάσει περισσότερο από έναν άντρα και οφείλει να την έχει καλά και στην προπόνηση, αλλά και στην διάρκεια του παιχνιδιού. Εκεί χρειάζεται η ικανότητα του προπονητή να ανεβάσει τις παίκτριες του. Σε έναν πάγκο μπορεί να δεις μια γυναίκα να κλαίει επειδή δεν έπαιξε καλά, σε ένα πάγκο αντρών δεν βλέπεις τέτοιο πράγμα. Εκεί την λύση την βρίσκει η παίκτρια μαζί με τον προπονητή της, ένας άντρας παίκτης τη λύση την βρίσκει μόνος του”.

- Τι θεωρείς ότι λείπει από το γυναικείο μπάσκετ;

“Πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν επιτέλους και στην Ελλάδα τα πλέι οφ και τα πλέι άουτ. Έτσι το πρωτάθλημα θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξιοπιστία. Οι αδιάφορες ομάδες δεν θα διώχνουν τις ξένες παίκτριές τους. Επίσης, επειδή τρεις ή τέσσερις ομάδες ξεχωρίζουν, αν παίξουν και πάλι μεταξύ τους το ενδιαφέρον θα γίνει πιο μεγάλο και θα διαφημιστεί περισσότερο το πρωτάθλημα. Να παραταθεί η δυνατότητα των ομάδων στις αλλαγές ξένων παικτριών. Για τον λόγο αυτό μια τόσο ιστορική ομάδα όπως είναι ο Σπόρτιγκ έπεσε κατηγορία. Τέλος θεωρώ ότι είναι σημαντικό ένα τηλεοπτικό κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας να καλύπτει το πρωτάθλημα”.

- Θα δούλευες ξανά στο γυναικείο μπάσκετ;

“Θα προέτρεπα οποιονδήποτε Έλληνα προπονητή να μην έλεγε όχι ειδικά στις καλές ομάδες του πρωταθλήματος. Είναι ανάγκη μάλιστα οι καλοί Έλληνες προπονητές να στηρίξουν στο γυναικείο μπάσκετ για να ανέβει ακόμα περισσότερο το επίπεδο”.