Ο Nick Collison των Oklahoma City Thunder γράφει ένα βιογραφικό κείμενο για τη ζωή στο ΝΒΑ. Διαβάστε τον οδηγό του σκληροτράχηλου φόργουορντ για το πως μπορεί ένας "ρολίστας" να επιβιώσει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Διαβάστε τις άκρως ενδιαφέρουσες σκέψεις του, που αν τηρηθούν αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για κάθε παίκτη!

"Το ΝΒΑ είναι ένα πρωτάθλημα 450 περίπου παικτών, που έχουν διαφορετικά μεγέθη, παρελθόν, ηλικία, ικανότητες και δυνατότητες. Υπάρχουν παίκτες που θα βγάλουν 200 εκ. δολάρια στην καριέρα τους και θα γίνουν μέλη του Hall-of-fame. Υπάρχουν κι άλλοι που θα πάρουν ένα 10ήμερο συμβόλαιο και 38.000 δολάρια. Όλοι κάνουν το δικό τους ταξίδι και αντιμετωπίζουν τις δικές τους προκλήσεις. Και σε ένα σημείο πάντα η ερώτηση που καλείται να απαντήσει ένας παίκτης είναι η ίδια: "Ποιος είναι ο ρόλος μου στο πρωτάθλημα";

Οι παίκτες που είναι συνεπείς και βοηθούν την ομάδα τους να κερδίζει είναι αυτοί που μένουν, οπότε κάθε παίκτης πρέπει να βτρει τι κάνει καλά για να βοηθήσει την ομάδα του να κερδίσει. Διαφορετικά θα αντικατασταθεί από τη νέα φουρνιά παικτών που έρχεται από πίσω.

Το ΝΒΑ αυτή τη στιγμή απολαμβάνει μερικούς από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που έπαιξαν ποτέ. Το παιχνίδι βελτιώνεται και το αθλητικά προσόντα δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλά. Συγκεκριμένοι κανόνες, δε, όπως η απαγόρευση του hand-checking στην περιφέρεια ή τα αμυντικά τρία δευτερόλεπτα (που φέρνουν τους αμυντικούς της βοήθειας πιο μακριά) καθιστούν αδύνατο για μια άμυνα να σταματήσει τους ταλαντούχους επιθετικά παίκτες. Οπότε αυτοί θα πάρουν τα σουτ τους και θα βάλουν τους πόντους του. Έχουν κερδίσει αυτή τη θέση, επειδή έχουν αποδείξει ότι μπορούν να πάρουν τη μπάλα, να σκοράρουν και να βγάλουν φάσεις για την ομάδα τους. Αυτοί οι παίκτες είναι σπάνιοι, είναι πολύτιμοι και πληρώνονται αναλόγως.

Οπότε τι γίνεται με τους υπόλοιπους; Τι γίνεται με τους παίκτες, όπως εγώ;

Πριν μπούμε οι περισσότεροι στο πρωτάθλημα ήμασταν οι πρώτες επιθετικές επιλογές για την κολεγιακή μας ομάδα. Οι επιθέσεις ήταν σχεδιασμένες για να παίρνουμε τη μπάλα. Ήμασταν το επίκεντρο του Τύπου και του κόσμου. Όταν μπαίνεις στο ΝΒΑ, όμως, όλα αυτά αλλάζουν. Ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα διαφορετικό επίπεδο στην πυραμίδα και πρέπει να προσαρμοστείς. Υπάρχουν τρεις με πέντε παίκτες που διαρκώς δημιουργούν φάσεις για τον εαυτό τους. Οι άλλοι δέκα οπότε πρέπει να μάθουν να εκμεταλλεύονται αυτούς τους παίκτες και να μπορέσουν να γίνουν παραγωγικοί. Γίνεσαι παραγωγικός όταν κάνεις θετικά πράγματα τα οποία αναγκάζουν τον προπονητή σου να σε κρατάει στο παρκέ. Οι παίκτες που έχουν επιτυχία σε αυτό το πρωτάθλημα και παίζουν για πολλά χρόνια είναι αυτοί που καταλαβαίνουν πως μπορούν να γίνουν χρήσιομοι σε έναν οργανισμό.

Αυτό το πετυχαίνεις με το να κατανοήσεις το ρόλο σου και να επικεντρωθείς σε άλλα πράγματα πέρα από το σκοράρισμα. Σίγουρα, όλη σου την καριέρα προπονείσαι για να βελτιώσεις το επιθετικό σου παιχνίδι, αλλά ξαφνικά δεν έχεις τέτοιες ευκαιρίες στο παιχνίδι. Κάνεις χιλιάδες σουτ το καλοκαίρι και δουλεύεις πριν και μετά τις προπονήσεις, αν και μπορεί να περάσουν βδομάδες μέχρι να κάνεις ένα σουτ σε παιχνίδι. Δεν πρέπει, όμως, αυτό να σε επηρεάσει, επειδή υπάρχουν πολλά άλλα που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις την ομάδα σου να κερδίσει. Αν γίνεις καλός σε τομείς όπως τα σκριν, η pick-n-roll άμυνα, η επικοινωνία, το box-out κι οι αμυντικές περιστροφές μπορείς να βοηθήσεις πολύ την ομάδα σου να κερδίσει. Αν αυτά τα κομμάτια του παιχνιδιού γίνουν συνήθεια και τα βελτιώνεις συνεχώς, τότε θα είσαι πολύτιμος και θα κάνεις μια μεγάλη καριέρα.

Το δύσκολο κομμάτι είναι να συγκεντρωθείς για να τα κάνεις σε κάθε παιχνίδι, γνωρίζουντας ότι δεν θα πάρεις τα εύσημα. Το να κάνεις πολύ καλή δουλειά στην επικοινωνία στην άμυνα δεν θα σου χαρίσει χορηγούς. Κανείς δεν θα φτιάξει βίντεο στο YouTube με σκληρά σκριν και ένα τραγούδι του Rick Ross να παίζει από πίσω (δε λέω ότι θα είχα παράπονο αν κάποιος το έκανε για μένα).

Πολλοί παίκτες δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν αυτά τα πράγματα, γιατί απλά δεν βλέπουν την αξία τους. Κάποιοι το αντιμετωπίζουν ως θυσία στο δικό τους παιχνίδι για το γενικότερο καλό. Αυτό είναι σωστό σε μια προέκταση, αλλά σίγουρα δεν θα παίζεις κατά αυτόν τον τρόπο γιατί είσαι καλό παιδί και σου αρέσει να αφήσεις τους άλλους να παίρνουν τη δόξα. Το κάνεις επειδή θέλεις να κερδίζεις, το κάνεις για να γίνεις μέλος μιας πρωταθλήτριας ομάδας και το κάνεις γιατί θέλεις να γίνεις πολύτιμος. Αν είσαι παίκτης του πάγκου και αρχίζεις να παίρνεις περισσότερα σουτ για να ανεβάσεις τον μέσο όρο σου από τους 6 στους 8 πόντους, δεν θα το προσέξουν πολλοί. Κάνεις το ίδιο πράγμα, απλά με έναν αναποτελεσματικό τρόπο.

Από την άλλη αν έχεις μόνο 5 πόντους, αλλά αμυντικά εξουδετερώνεις κάθε pick-n-roll θα έχεις τη δυνατότητα να παίξεις για πολλά χρόνια και να βγάλεις αρκετά χρήματα στην καριέρα σου. Την ίδια ώρα θα έχεις μεγαλύτερη συνεισφορά στη νίκη μιας ομάδας. Ο στόχος σου να κάνεις την παρουσία σου να θεωρείται δύσκολη προς αντικατάσταση. Έτσι θα κάνουν ότι μπορούν για να σε κρατήσουν. Έτσι ένας παίκτης δημιουργεί αξία για τον εαυτό του.

Καμιά φορά είναι δύσκολο να κάτσεις στο πίσω κάθισμα όταν ξέρεις ότι μπορείς να δείξεις περισσότερα από ότι επιτρέπει ο ρόλος σου. Είναι καμιά φορά ενοχλητικό να παίζεις χωρίς να παίρνεις τα σουτ που θέλεις και να βλέπεις τα νούμερα σου να πέφτουν. Οι περισσότεροι οπαδοί δεν εκτιμούν αυτά που κάνεις καλά. Είναι δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες να αισθάνεσαι ασφαλής και σίγουρος για τον εαυτό σου. Αν έχεις, όμως, αυτή την οπτική γωνία τότε καταλαβαίνεις ότι η δουλειά σου είναι ωραία! Πληρώνεσαι πολλά χρήματα για να παίζεις μπάσκετ. Είσαι μέρος του 1%. Θα έχεις άδεια όλο το καλοκαίρι και θα σε ενθαρρύνουν να κοιμάσαι το μεσημέρι.

Σκέψου ότι εκατομμύρια παίκτες ξεκίνησαν να παίζουν μπάσκετ επειδή το αγαπούσαν, όσο και εσύ, αλλά για κάποιο λόγο δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν σε αυτό το επίπεδο. Να είσαι αρκετά ασφαλής ώστε να μην ακούς τους φίλους και την οικογένεια σου, που σου λένε ότι πρέπει να παίζεις περισσότερο. Να μάθεις να γελάς με αυτούς που θα γράψουν κακίες για σένα. Τίποτα από αυτά δεν θα έχει σημασία αν είσαι πραγματικά περήφανος για τη δουλειά σου.

Όταν βλέπεις τη δουλειά σου όπως είναι αυτή και κατανοήσεις τι είδους ζωή ζεις, θα διαπιστώσεις ότι στην πραγματικότητα δεν θυσιάζεις τίποτα. Απλά μαθαίνεις να παίζεις με έναν διαφορετικό τρόπο".