Δύο ξεχωριστά στελέχη του ΣΕΠΚ, ο Λουκάς Παπαϊωάννου κι ο Λάκης Αναστασιάδης, μίλησαν στο sepk.gr για το μεγαλείο του Φαίδωνα Ματθαίου.

Ο Λουκάς Παπαϊάννου συνεργάτηκε μαζί του επί σειρά ετών ακόμη και στον ίδιο τον Σύνδεσμο. "Ήταν ο πιο διαβασμένος Έλληνας προπονητής για την εποχή του. Ήταν, άλλωστε, ο μοναδικός που ταξίδευε από την δεκαετία του '60 για να παρακολουθήσει σεμινάρια. Αυτό το μεταλαμπάδευσε και σε μας. Ήταν από τη δεκαετία του '80 ο πρωτοστάτης για τους Έλληνες προπονητές, προκειμένου να παρευρεθούν σε δεκάδες σεμινάρια ανά την Ευρώπη" τόνισε αρχικά.

Και συνέχισε: "Ήταν ο πρώτος πρόεδρος του ΣΕΠΚ και χάρις στον Φαίδωνα ο Σύνδεσμος που ιδρύθηκε το 1971 δραστηριοποιήθηκε το 1979. Έκτοτε πετύχαμε φοβερά πράγματα, χάρις στη διορατικότητα του.

Τα παρακάτω τα θεωρώ επιτεύγματα του Φαίδωνα: Έφτιαξε τις σχολές προπονητών κι ήταν ο άνθρωπος που οραματίστηκε την πρώτη σχολή στην Ελλάδα, η οποία τελικά έγινε το 1981 σε συνεργασία με την ΓΓΑ. Επίσης κάναμε τον πρώτο κανονισμό του Έλληνα προπονητή, με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ταυτότητας, αλλά και τους νόμους για την καθιέρωση του επαγγέματος. Ο Κανονισμός υπογράφτηκε μετά από πολύ προσπάθεια το 1992 από το Υπουργείο Πολιτισμού. Ακόμη επέβαλε ο ομοσπονδιακός προπονητής, από το 1981 και τον Ντουκσάιρ να είναι Έλληνας. Μοναδική εξαίρεση ήταν ο Γιόνας Καζλάουσκας. Αυτό δεν ήταν όνειρο του ΣΕΠΚ, γιατί έχουμε εκπληκτικούς Έλληνες προπονητές που διαπρέπουν στις ομάδες τους και στο εξωτερικό. Κανείς δεν έπρεπε να επιβάλει ξένο προπονητή και ευτυχώς φέτος ο κ. Βασιλακόπουλος συνέχισε με τον Ηλία Ζούρο".

Ακόμη υπογράμμισε ότι: "Ήταν επί 25 χρόναι επικεφαλής Εθνικών ομάδων: των Νέων, των Ενόπλων και των Ανδρών. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες της εποχής πέρασαν από τα χέρια του και η προπόνηση μαζί του ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Επίσης τον εκτιμούσαν πολύ στο εξωτερικό και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στο σεμινάριο στην Ολυμπιακό ο Μπόμπι Νάιτ του είχε βγάλει το καπέλο και σίγουρα δεν θα το έκανε στον οποιονδήποτε.

Για να ολοκληρώσει: "Επίσης δεν έχει γραφτεί ποτέ ότι κάθισε τρεις φορές στον πάγκο της μεικτής Ευρώπης. Ήταν η αναγνώριση της αξίας του ως προπονητής, αν και ποτέ δεν είχε περγαμηνές με τίτλους, καθώς ουδέποτε κάθισε στον πάγκο της καλύτερης ομάδας".

Ήταν αυστηρός, στα όρια του "δικτάτορας" και όταν ζητούσε κάτι, κανείς δεν μπορούσε να του πει τίποτα. Η εξυπνάδα του, οι ατάκες του -ορισμένες από τις οποίες έχουν μείνει στην ιστορία, τα ανέκδοτα του, ήταν πασίγνωστα. Ήταν πολύμορφα μορφωμένος: τραγουδούσε οπερέτες, μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Το θεωρώ βασικό για το πως θα διαχειρίζεται κάποιος καταστάσεις στον πάγκο, όταν πρέπει να μεταχειριστεί παίκτες διαφορετικών πνευματικών ικανοτήτων. 

Ο Φαίδωνας έβαλε τον θεμέλιο λίθο της υποδομής και της γνώσης του Έλληνα προπονητή".

Από τη μεριά του ο Λάκης Αναστασιάδης τόνισε: "συγκλονίστηκα, γιατί είχαμε ιστορία δεκαετιών. Ήταν ο πρώτος που με έβαλε στην προπονητή, όταν πρωτογύρισα από την Αμερική. Από τότε ήταν ένας πολύ καλός φίλος, με τον οποίο συζητούσαμε τα πάντα. Ήταν Έλληνας, αγαπούσε το μπάσκετ όσο λίγοι και για την εποχή του ήταν προπονητικά ένα βήμα μπροστά".

"Η συμβολή του στην ίδρυση του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης ήταν καθοριστική. Κι εκεί οι ιδέες του ήταν πρωτοποριακές και θυμάμαι ότι εμένα με είχε βάλει να προβληματιστώ από επιστημονικής πλευράς για το πως μπορούμε να αναπτύξουμε τον Σύνδεσμο. Πολλά που έχουν γίνει τώρα ήταν αποτέλεσμα των δικών του διεργασιών. Ξεκινήσαμε με τον κανονισμό, ενώ συνολικά το επάγγελμα του προπονητή έχει τη δική του σφραγίδα".

Του αξίζει ο τίτλος "πατριάρχης του ελληνικού μπάσκετ". Η συμβολή του στο μπάσκετ ήταν τεράστια. Έδινε σημασία στην προπονητική, σε αντίθεση με άλλους που έλεγαν ότι είναι "αλεπούδες των πάγκων". Εκείνος επέμενε πως ότι βγαίνει στο γήπεδο είναι αποτέλεσμα της δουλειάς στην προπόνηση".

Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα (19/9) στις 16.30 στο Α' Νεκροταφείο (Εκκλησία Αγίου Λαζάρου).