Μετά την μάχη ο στρατηγός της Εθνικής Εφήβων Νίκος Κεραμέας, χωρίς την πίεση των αγώνων ήρεμος και με εμπεριστατομένη άποψη αναλύει και εξηγεί στο www.sepk.gr απο που ξεκίνησε και που έφθασε με τα ασημένια παιδιά του.    

«Η προετοιμασία μας ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου. Μαζευτήκαμε 14 άτομα στη Νάουσα και οι πρώτες εβδομάδες του προγράμματός μας δεν ήταν καθόλου εύκολες. Αντιμετωπίσαμε τρομακτικό πρόβλημα με τα φιλικά παιχνίδια, καθώς δεν υπήρχαν ομάδες να παίξουμε. Η Σερβία και η Βουλγαρία που είναι γειτονικές χώρες, δεν αποδέχθηκαν την πρότασή μας και έτσι στο πρώτο στάδιο της προετοιμασίας μας δεν παίξαμε τουλάχιστον τρία φιλικά, που είχαμε προγραμματίσει και έπρεπε απαραιτήτως να γίνουν».

«Όχι! Ότι εικόνα είχαμε μέχρι εκείνη την στιγμή, ήταν καθαρά από τις προπονήσεις. Κάποια στιγμή ήρθαν από την Θεσσαλονίκη κάποιοι φίλοι παίκτες ομάδων Α1 και Α2 έφτιαξαν μια ομάδα και παίξαμε κάτι σαν φιλικό, αλλά από κάτι τέτοιο δεν μπορείς να βγάλεις πολύτιμα συμπεράσματα».

«Ναι τον Κουφό μέχρι τότε τον είχαμε δει μόνο σε DVD. Για τον λόγο αυτό τον χαρακτηρίζω ευχάριστο πρόβλημα της ομάδας. Μέχρι τα πρώτα φιλικά παιχνίδια στην Ισπανία, δεν είχαμε μαζί μας τον Κώστα. Ήρθε στην ουσία δέκα μέρες πριν ξεκινήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα»

«Τα πάντα! Μετά από όλο το στάδιο της προετοιμασίας και λίγο πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, έπρεπε άπαντες να προσαρμοστούμε, παίκτες και προπονητές, στο θείο δώρο που έφτασε στα χέρια μας».

«Σίγουρα δεν ήταν εύκολο από την στιγμή που ο Κουφός όταν ήλθε δεν ήξερε καλά – καλά τα ονόματά μας. Γρήγορα όμως, διαπιστώσαμε ότι είναι τόσο καλό παιδί, τόσο ανοικτός και δεκτικός που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα καταφέραμε, έστω και λίγα πράγματα να τα περάσουμε στο παιχνίδι μας και να τα αφομοιώσουμε».

«Από την πρώτη μέρα που ξεκινήσαμε προετοιμασία, γνωρίζαμε ότι έχουμε στα χέρια μας, μία καθαρά περιφερειακή ομάδα. Δεν είχαμε τόσο βαρύς κεντρικούς παίκτες για να ποντάρουμε σε αυτούς. Οπότε έχοντας το ερωτηματικό του Κουφού, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να παίξουμε ένα passing game με τέσσερις παίκτες και με έναν κεντρικό, ο οποίος είχε περισσότερο συμπληρωματικό ρόλο».


 

«Με το που ήρθε ο Κουφός αυτομάτως, είχαμε παιχνίδι με post. Επί χάρτου μπορείς να σχεδιάσεις πολλά πράγματα, το θέμα είναι στην πράξη τι βγαίνει από όλα αυτά; Εμείς μέχρι και το τελευταίο ματς συνεχίζαμε να κάνουμε μικρές αλλαγές, προκειμένου να βελτιωνόμαστε έστω και σε κάποιες λεπτομέρειες».

«Ακριβώς! Σαν παράδειγμα μπορώ να σου αναφέρω και πάλι κάτι με τον Κουφό. Ετοιμάζαμε ένα πλάνο και η ομάδα το αφομοίωνε πολύ γρήγορα και θεωρητικά και πρακτικά. Ωστόσο δεν έλειπαν τα προβλήματα. Τον βάζαμε π.χ. σε ένα ματς να παίξει στο post και έπαιρνε όντως πολλές προσπάθειες με εκπληκτικά ποσοστά. Στο επόμενο παιχνίδι του έκαναν double ή και triple team, επομένως έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες ουσιαστικά να ετοιμάσουμε και τους άλλους παίκτες, σε αυτές τις συνθήκες προκειμένου να δώσουν λύσεις και η ομάδα να αποκτήσει παραγωγικότητα από άλλες μονάδες. Ένα άλλο παράδειγμα ήταν ότι έπρεπε να αποφύγουμε να παίρνει την μπάλα ο Κουφός πλάγια, γιατί ήταν πολύ εύκολο για τους αντιπάλους να του κάνουν παγίδα με τον παίκτη τους από την αδύνατη πλευρά. Άρα έπρεπε να δουλέψουμε περισσότερο high low συνεργασίες, για να μην βγαίνει εύκολα η βοήθεια».

«Φυσικά αναλόγως με το πώς πήγαινε το παιχνίδι δοκιμάσαμε πολλά σχήματα. Είχαμε για παράδειγμα ένα βαρύ σχήμα με δύο ψηλούς, το οποίο άλλοτε ταίριαζε και άλλοτε δεν ταίριαζε. Το σχήμα δηλαδή με τον Κουφό και τον Θεοδωράκο, ο οποίος είναι πολύ καλός σουτέρ, μας βόλευε επιθετικά, δεν μας βόλευε όμως, καθόλου αμυντικά, γιατί δεν μπορούσαμε να μαρκάρουμε καλά τον πάουερ φόργουορντ τον αντιπάλων μας και έτσι αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε σε ζώνη. Ήταν κάποιες αλλαγές στην αγωνιστική φυσιογνωμία της ομάδας, οι οποίες ευτυχώς απέδωσαν. Και λέω ευτυχώς, γιατί αν θυμάσαι και με τον Κουφό στα τρία πρώτα φιλικά παιχνίδια είχαμε ισάριθμες ήττες».

«Σε αυτό το κομμάτι είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τα παιδιά. Αντέδρασαν άψογα και περισσότερο από όσο θα περίμενε κανείς με δεδομένο ότι οι αγωνιστικές τους εμπειρίες, περιορίζονται στο εφηβικό πρωτάθλημα. Το ίδιο επίσης ισχύει και για τον Κουφό. Όπως ο ίδιος μάλιστα έλεγε, στο επίπεδο του ευρωμπάσκετ των εφήβων, έφαγε τόσο ξύλο όσο δεν είχε φάει σε όλη του την σταδιοδρομία σαν παίκτης high school. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το παιδί ήρθε και έπαιξε τόσο καλά, έκανε ότι έκανε και οι αγωνιστικές του εμπειρίες περιορίζονται μόνο σε αγώνες του σχολικού πρωταθλήματος της Αμερικής. Ωστόσο αντιμετώπισε στα ίσια τον Μάτσβιν, ο οποίος παίζει Α1 Σερβίας και πριν από έναν μήνα ήταν ο MVP του παγκοσμίου πρωταθλήματος των 88άρηδων».

«Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι να χρησιμοποιήσουμε σε αυτό το παιχνίδι κάθε είδους άμυνα. Χρησιμοποιήσαμε ένα zone press στο μισό γήπεδο, ζώνη 2-1-2 και για πολύ λίγο 3-2 όταν είχαμε δύο ψηλούς στην πεντάδα μας. Γνωρίζοντας ότι όσο το παιχνίδι πλησίαζε προς το τέλος του θα είχαμε την ανάγκη να παίξουμε man to man. Στο man to mandoubleteam και να ρισκάρουμε, αφού οι Σέρβοι είχαν άριστη περιστροφή της μπάλας. Όσο ο Κουφός στο πρώτο μέρος δεν ήταν κουρασμένος τον συγκεκριμένο αντίπαλο μπορούσε να τον κουμαντάρει. Από ένα σημείο και έπειτα η εμπειρία του Μάτσβαντ ήταν καταλυτική και φάνηκε αφού ο Σέρβος βρήκε πολλές λύσεις. είχαμε δύο λύσεις. Η πρώτη λύση, γνωρίζοντας ότι οι Σέρβοι έχουν τον Μάτσβαντ σαν άξονα της κίνησής τους. Είχαμε ή την επιλογή να μην στείλουμε δεύτερο παίκτη σε αυτόν και να ρισκάρουμε το παιχνίδι του ένα εναντίον ενός και η δεύτερη περίπτωση ήταν να του στείλουμε

Το άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στον τελικό ήταν ότι οι Σέρβοι τελείωναν πολλές φορές με picken roll στην κορυφή, σημάδευαν τον παίκτη του Κουφού, αφού ο Κουφός εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε πότε να κάνει heads out και πότε παγίδα στην κορυφή. Επομένως τον είχαμε κάτω από το καλάθι μόνο με την λογική ότι μπορεί να ανακόψει αντίπαλο σε ψηλό παιχνίδι. Άρα έπρεπε και πάλι ή να παίξουμε ζώνη ή να αναγκάσουμε τον γκαρντ να περάσει πάνω από το σκριν. Ζώνη δοκιμάσαμε, αλλά είχαμε πολύ σημαντικό πρόβλημα στα ριμπάουντ, επομένως η λύση αυτή δεν μπορούσε να εφαρμοστεί. Όταν ήμασταν αναγκασμένοι να ξεκουράσουμε έστω και για μικρό χρονικό διάστημα τον Κουφό, οι εναλλακτικές μας λύσεις δεν απέδωσαν αυτό που μπορούσαν, επομένως ο Κουφός έπρεπε να μπει και πάλι άμεσα.

Αν μιλήσουμε πάντως γενικότερα, μπορούμε να πούμε ότι στο παιχνίδι φάνηκε πως οι Σέρβοι είχαν απλά μεγαλύτερη εμπειρία από την δική μας ομάδα. Έπαιζαν πιο άνετα, ειδικά στα κρίσιμα σημεία».


 

«Ο προσανατολισμός μας ήταν σαφής και θέλαμε να στείλουμε την μπάλα περισσότερο κοντά στο καλάθι. Στο πρώτο μέρος η επίθεσή μας ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτή που θέλαμε. Στο δεύτερο όμως, είχαμε πρόβλημα με την πίεση τον Σέρβο. Μας προκάλεσε πολλά λάθη, ενώ δεν καταφέραμε να ακουμπήσουμε την μπάλα όσο θέλαμε κοντά στο καλάθι. Ο Κουφός έπαιρνε την μπάλα, αλλά δεν την έπαιρνε στα δυνατά του σημεία. Η μόνιμη οδηγία μας ήταν να μην αφήνει να τον σπρώχνουν μακριά από το low post. Το παιδί δεν είχε παίξει ποτέ με τέτοιο τρόπο, δεν είχε τύχει ανάλογης αντιμετώπισης».

«Βέβαια. Όταν ένα παιδί 2μ.15 παίζει οκτώ παιχνίδια σε δέκα μέρες και έχει συνηθίσει να δίνει οκτώ παιχνίδια σε δύο μήνες, ήταν μία πίεση ασυνήθιστα μεγάλη για τον οργανισμό του».

«Είναι πολύ σημαντικό για μένα ότι επιστρέψαμε στην Αθήνα και όλοι στην αποστολή είχαν το χαμόγελο της πρώτης μέρας που ξεκινήσαμε προετοιμασία. Η ομάδα έμεινε ενωμένη και ήταν πολύ ώριμη αναλογικά με την ηλικία της. Έμεινα ενθουσιασμένος από τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε ο Κουφός μέσα σε αυτή την ομάδα, αλλά κυρίως και από τον τρόπο που τον υποδέχτηκαν οι συμπαίκτες του. Είχαμε πολύ καλή ισορροπία, καταφέραμε μέσα από την ομάδα να αναδειχθεί το ταλέντο του Κουφού, χωρίς αυτό να λειτουργήσει εις βάρος άλλου παίκτη. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ το Νίκο Τούφα που, τον Γιώργο Σούλιο που μας βοήθησε πολύ στην προετοιμασία, τον Κώστα Παρίση, τον Γιώργο Κόνιαρη, τον Γιώργο Προεστό και τον Τηλέμαχο Τσαγκρώνη τον φυσιοθεραπευτή μας. Ήμασταν μια τρομερή παρέα».