25 Απριλίου 2019 | Νέα του Σ.Ε.Π.Κ.

Το Ρέθυμνο από "πεσμένο" βρίσκεται αγκαλιά με την παραμονή και ο Βαγγέλης Ζιάγκος εξηγεί στο sepk.gr πως διαχειρίστηκε αυτή την δύσκολη κατάσταση ψυχολογικά κι αγωνιστικά.

Το Ρέθυμνο βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, αλλά κατάφερε με τέσσερις συνεχόμενες νίκες να ανακάμψει και πλέον να κρατάει στα χέρια του την υπόθεση παραμονή. Ο προπονητής της ομάδας, Βαγγέλης Ζιάγκος, που ανέλαβε το δύσκολο εγχείρημα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αναλύει στο sepk.gr το τι άλλαξε στην ομάδα αγωνιστικά, αλλά και πως διαχειρίστηκε το ψυχολογικό "άδειασμα" μετά την εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο που επί της ουσίας είχε φέρει τους Κρητικούς στο χείλος του υποβιβασμού.

Αναφερόμενος στο πως διαχειρίστηκε την πρώτη προπόνηση και συνολικά την προπονητική εβδομάδα μετά την ήττα από τον Πανιώνιο ο Βαγγέλης Ζιάγκος τόνισε: "Προφανώς και βιώσαμε όλοι το συναίσθημα της απόλυτης απογοήτευσης, ωστόσο η προπονητική ομάδα είναι αυτή που οφείλει να βγει μπροστά σ' αυτές τις περιπτώσεις, να διαχειριστεί με ψυχραιμία τον ψυχισμό των παιδιών, να τονώσει το ηθικό της ομάδας και να επαναπροσδιορίσει τον στόχο και το όραμα από το μηδέν και να σηκώσει έναν-έναν αθλητή από τον πάτο που βρίσκεται ψυχολογικά. Αυτό κάναμε. Δεν πάψαμε να πιστεύουμε στις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας, όσο υπήρχαν και μαθηματικές ελπίδες, γιατί τις βιώναμε καθημερινά στο γήπεδο. Είχαμε φτάσει πολλές φορές στην πηγή και δεν είχαμε πιει νερό και ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα έρθει η νίκη εκείνη που θα μετουσιώσει την αισιοδοξία αυτή σε πραγματική βαθμολογική ελπίδα".

Όσο για το τι ειπώθηκε μεταξύ προπονητών και παικτών δήλωσε πως: "Δεν θέλω να πω τι ακριβώς ειπώθηκε και συζητήθηκε. Θα πω μόνο ότι στην πρώτη προπόνηση παραμερίσαμε εντελώς τη δική μας συναισθηματική κατάσταση ως προπονητής και ασχοληθήκαμε εξατομικευμένα με το να σηκώσουμε ψυχολογικά έναν-έναν αθλητή ξεχωριστά. Και οφείλαμε να το κάνουμε, είτε κάποιος πίστευε λιγότερο, ή περισσότερο, όπως εγώ και οι συνεργάτες μου. Όσο και να πίστευε ο καθένας οφείλαμε αφού η ομάδα είχε μαθηματικές δυνατότητες να δείξουμε μπροστά στα παιδιά τις ελπίδες που υπάρχουν. Η ίδια η αθλητική ιστορία μας έχει διδάξει ότι δεν υπάρχει το αδύνατο".

Οι προσθήκες του Χίκεϊ και του Μπάντερ άλλαξαν το πρόσωπο της ομάδας και ο προπονητής του Ρεθύμνου εξηγεί το πως συνέβη αυτό: "Το αγωνιστικό έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε αυτές τις περιπτώσεις. Υπάρχουν δύο παράμετροι στις προσθήκες: το αμιγώς αγωνιστικό που έχει να κάνει με το προφίλ της ομάδας που αποτυπώνεται και με τα νούμερα και με το ψυχολογικό, διότι ήρθε νέο αίμα, παίκτες που δεν είχαν φθαρεί από την πίεση και τις ήττες. Αυτοί ανανέωσαν το όνομα στα υπάρχοντα παιδιά.

Στο αγωνιστικό, η ομάδα φώναζε εδώ και πολύ καιρό ότι είχε αδυναμία σε θεμελιώδη κομμάτια του παιχνιδιού και στον "άσο" και στις άλλες θέσεις της περιφέρειας. Στον "άσο" είχε πρόβλημα στην ταχύτητα, στην πίεση στη μπάλα, στο ανοιχτό γήπεδο και στη δημιουργικότητα και στις άλλες θέσεις υπήρχε πρόβλημα λόγω της απουσίας απειλής από μακριά. Ο Χίκεϊ έφερε τα πρώτα κομμάτια και ο Μπάντεν την απειλή από μακριά. Στις τέσσερις νίκες που έκανε η ομάδα και σε σχέση με τα προηγούμενα ματς βελτίωσε τη δημιουργικότητα από τις 12.5 στις 19.5, τα ποσοστά της στο δίποντα κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες και στο τρίποντο κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες. Αύξησε την παραγωγικότητα της κατά 15 πόντους μέσο όρο και μείωσε το παθητικό της κατά 7 πόντους μέσο όρο".

Πως είναι, όμως, για μια ομάδα να παίζει με αυτό το βάρος των συνεχόμενων do or die παιχνιδιών; "Ξέραμε ότι βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο μετά την ήττα από τον Πανιώνιο. Ξέραμε ότι σε κάθε παιχνίδι αν χάναμε θα γυρνούσαμε πρόωρα στα σπίτια μας. Ήταν ματς χωρίς αύριο, αλλά χάρις στην αγωνιστική ενίσχυση της ομάδας στα αμιγώς μπασκετικά κομμάτια και την ψυχολογική ανάταση ήρθαν τα αποτελέσματα" υπογράμμισε ο Βαγγέλης Ζιάγκος.

Ολοκληρώνοντας απάντησε με έναν ευρηματικό, αλλά πολύ εύστοχο τρόπο, στο τι είναι ποιο δύσκολο για έναν προπονητή, να φέρει το βάρος του χτισίματος μιας ομάδας από την αρχή, ή να αναλαμβάνει μια ομάδα στη μέση της χρονιάς που οι επιλογές είναι περιορισμένες, αλλά και η ευθύνη μικρότερη;  "Αποφασίζοντας να ασχοληθείς με την προπονητική φοβάσαι το βάρος της ευθήνης, είναι σαν να αποφασίζεις να γίνεις πιλότος και να έχεις φοβία με τα αεροπλάνα. Και οι δύο συνθήκες έχουν τη δική τους γοητεία, τα δικά τους ρίσκα και το δικό τους βαθμό δυσκολίας".