20 Μαΐου 2025 | Νέα του Σ.Ε.Π.Κ.

Ο προπονητής του Α.Ο. Μυκόνου, Βαγγέλης Ζιάγκος, μίλησε στην ιστοσελίδα του Σ.Ε.Π.Κ. για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Elite League και την ιστορική άνοδο στη GBL.

Έχετε κοουτσάρει ομάδες με εντελώς διαφορετικά προφίλ. Πού κατατάσσετε τη φετινή εμπειρία με τη Μύκονο; Όχι ως επιτυχία, αλλά ως διαδρομή.

«Ο Α.Ο. Μυκόνου είναι μία νέα πρόταση στον σύγχρονο ελληνικό αθλητισμό. Ένα project που ισορροπούν η εξωστρέφεια με την ταπεινότητα, το όραμα και η φιλοδοξία με τον ρεαλισμό, το πάθος για τη νίκη με τη φιλοξενία και το ευ αγωνίζεσθαι. Μία κοινή προσπάθεια για μία ολόκληρη κοινωνία. Μικρότεροι και μεγαλύτεροι επιχειρηματίες, μαθητές, εκπαιδευτικοί, Δήμος, ακτοπλοϊκές εταιρείες, ακόμα και η Εκκλησία συνέδραμαν όλοι στον βαθμό που μπορούσε ο καθένας. Ένας οργανισμός που βγάζει υγεία και παράγει πολιτισμό, όχι με λόγια και φαμφάρες, αλλά με τη στάση του και τη συμπεριφορά των ανθρώπων του. Έχουμε αποδεχτεί την καφρίλα ως κανονικότητα. Εδώ μιλάμε για κάτι διαφορετικό».

Στο ελληνικό μπάσκετ, πόσο ρεαλιστικό είναι να οραματίζεται ένας προπονητής χτίσιμο βάθους χρόνου σε έναν οργανισμό;

«Καθόλου. Με εξαίρεση τις περιπτώσεις των προπονητών-προέδρων, που ο μόνος που μπορεί να τους απολύσει είναι ο εαυτός τους, στις υπόλοιπες περιπτώσεις η αναλωσιμότητα του προπονητή σε ελληνική ομάδα είναι τέτοια που προκαλεί την κοινή λογική. Άλλη μία "κανονικότητα" που τη δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα — ορισμένοι, μάλιστα, την προκαλούν και τρέφονται από αυτήν. Είναι μία επαγγελματική ανωμαλία, η οποία αποδεδειγμένα οδηγεί τις ομάδες σε αποτυχία και αυτοκαταστροφή. Το αποτέλεσμα στο ομαδικό σπορ είναι μία συνισταμένη πολλών συνιστωσών, όπου η ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι ο χρόνος. Ο χρόνος θρέφει το πλάνο και το πλάνο απαιτεί υπομονή. Πόσοι αθλητικοί οργανισμοί στη χώρα διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά»;

Πώς διαχειριστήκατε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον επαγγελματισμό και την οικογενειακή χημεία στα αποδυτήρια της Μυκόνου;

«Επαγγελματισμός και οικογενειακό κλίμα όχι μόνο δεν αλληλοσυγκρούονται, αλλά, μαζί με τη διοικητική σταθερότητα, είναι τα προαπαιτούμενα για να φτάσεις ως το τέλος της διαδρομής. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Το μοντέλο της αυταρχικής διαχείρισης στον επαγγελματικό αθλητισμό δεν έχει θέση σε έναν σύγχρονο οργανισμό».

Πόσο χώρο αφήνει το επίπεδο της Elite League για δημιουργικότητα στο παιχνίδι; Ή απαιτεί καθαρό «execution»;

«Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει τόσο με τη λίγκα, όσο με την αγωνιστική φιλοσοφία του εκάστοτε προπονητή ή του ίδιου του κλαμπ, στις περιπτώσεις που το κλαμπ χαράζει τις γραμμές πάνω στις οποίες θα κινηθεί αγωνιστικά η φιλοσοφία της ομάδας».

Η ηγεσία σε ομάδες που «γεννιούνται» αγωνιστικά / βρίσκονται σε διαδικασία εξέλιξης απαιτεί άλλου είδους προπονητική προσέγγιση από τις παραδοσιακές δυνάμεις; Τι αλλάζει στον τρόπο που επικοινωνείτε με τους παίκτες;

«Δεν μπορώ να πω ότι η χρονολογική ηλικία του συλλόγου επηρεάζει το μοντέλο ηγεσίας και τον τρόπο δουλειάς ενός προπονητή. Η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες αρχές κατά τη γνώμη μου, αλλά δε νομίζω ότι έχουν να κάνουν τόσο με τη φάση στην οποία βρίσκεται ο οργανισμός, όσο με την κουλτούρα και τη φιλοσοφία της διοίκησης, αλλά και της τοπικής κοινωνίας».

Η άνοδος της Μυκόνου ήρθε ως αποτέλεσμα συνέπειας ή υπέρβασης; Ποιο στοιχείο της αγωνιστικής σας φιλοσοφίας αποδείχθηκε πιο καθοριστικό στην πορεία αυτή;

«Η άνοδος ήρθε ως αποτέλεσμα της συνύπαρξης πολλών παραμέτρων: το όραμα της διοίκησης, η υπομονή και η πλήρης εμπιστοσύνη τους στις επιλογές και στις αποφάσεις μας, ακόμα και σε στιγμές δυσάρεστες· το επίπεδο της συνεργασίας μεταξύ των στελεχών του επιτελείου και, φυσικά, η ποιότητα του ρόστερ, αλλά και η συνέπεια που έδειξαν οι αθλητές και η πίστη τους στον τρόπο που επιλέξαμε να δουλέψουμε».